In een provincieplaats in het midden van het land, niet ver van de A12, in een huis op steenworp afstand van een klein station vanwaar ieder halfuur een trein vertrekt richting Schiphol, luchthaven met verbindingen naar New York, Peking, Moskou, Calcutta, ontwaakte Edith met een glimlach om haar lippen. Zij wist niet wat de dag voor haar in petto hield, laat staan wat zij teweeg zou brengen. Een lichte wrevel tussen een man en een vrouw s ochtends in bed wordt als een bacil doorgegeven, springt op verschillende mensen over en zet hun doen en laten onder spanning. Als een virus woedt de toorn voort, baant zich een weg door mannen en vrouwen die elkaar soms goed, soms alleen oppervlakkig - of helemaal niet - kennen. Om ten slotte in een gehucht in de Achterhoek tot uitbarsting te komen. Vonne van der Meer zit haar personages dicht op de hielen en kruipt vlak onder hun huid. Waarom is het toch zo moeilijk om van de scherf in je hart geen dolk te maken?